((من بلوچم از بلوچ مهربان گویم سخن ))

((من بلوچم از بلــــــــــوچ مهربان گویم سخن))
از مرام و سیرت این قـــــهرمان گویم سخن

از عطوفت مــــــــهربانی و ز نوازشهای او

از فــــــداکاری برای میـــــهمان گویم سخن

از مکان و مسکن و ماوای حاصــــلخیز او

از کویر و ساحل بحر عمـــــان گویم سـخن

از فـراز کوه تفـــــــتان اژدهای آهنــــــین

سرد و آرام با دلـی آتشــــفشان گویم سـخن

من ز بزمـــان و شکار صید و آب معدنش

از جبال زنده سر بر کهــکشان گویم سخن

از دیار پیــپ و فــنوج آز باغ و که ســفید

منبـع نفــت و طــلا او برلیان گویم ســخن

من ز بنــت میرقنبر نیکشــهر و قـصرقـند

من از آن پاینـده نام جــاودان گویم ســخن

ز آن همه آب روان ملک بمپور بحر گون

بس لطـیف و نرم مثل پرنـیان گویم سـخن

بخش سـربازم بهــشت خطه زرخــیز من

باغهای سبز آن چون بوسـتان گـویم سخن

از دیار پیشــین و خاک زر باهــوکــلات
من ز خاکـی که نباشد مثل آن گویم سخن

چابــهار و بــندر آزاد و بــحر پر خروش

از کــنارک این دیار مرزبان گویم سـخن

از سفالکاران سرباز و سراوان سر افراز

مردمــان بی ریا و کـاردان گــویم سـخن

از دلاور مردم سرحد و خاش و زاهدان

از برای خاک میهن جانفشان گویم سخن